Rzadko kiedy czuję się przygnębiony, ale przez większą część wczorajszego dnia właśnie tak się czułem. Objawy obejmowały drażliwość, zmęczenie i uczucie pewnego rodzaju nicości. Kiedy przyjaciel zapytał mnie, jak się czuję, odpowiedziałem: "Czuję się jak hormon". Zdaję sobie sprawę, że ta przygoda jest częścią procesu, przez który przechodzę, jak na faceta w moim wieku.

Zmiany hormonalne

Jest to tak zwana andropauza, czyli męska menopauza. Pod wieloma względami, przejście menopauzy u mężczyzn jest "ciemną nocą duszy". Jest to czas, kiedy trzeba się wyciszyć i poczuć swoje uczucia, poczuć ból z przeszłości i uporać się z niedokończonymi sprawami, aby można było je uzdrowić. Może to być również czas odrodzenia, czas uwolnienia się od starych dramatów, abyśmy mogli poczuć miłość, która czeka nas w drugiej połowie życia. Czuję się wycofany i przenoszę poczucie bycia ściąganym na mojego partnera.

Robię to, co robią ponurzy ludzie. Wyładowują swoją melancholię na zewnątrz i próbują znaleźć winnego. Pod wieloma względami nie jestem już tym samym człowiekiem, którym byłem, i to mnie niepokoi. Byłem uczuciowy, ale teraz już nie jestem. Wiele osób, które czytają tę stronę, rozumie, jak wsłuchuję się w wersy piosenek. Te wersy piosenek, które słyszę i których słucham, też mnie przerażają. Słyszę je i wiem, że do mnie przemawiają, i ufam, że odejdą, ale tak się nie dzieje. Słyszę ją w kawiarniach, słyszę ją w sklepach. Jest to piosenka napisana przez Neilla Diamonda. W środku utworu znajdują się następujące wersy.

Tak mi się wydaje w ciągu kilku dni i chciałbym od tego wszystkiego uciec. Wszystko to jest rodzajem wewnętrznego spalania, które u większości mężczyzn staje się cichym zabójcą. Zwracają się w stronę jakiegoś uzależnienia lub innego związku, aby nie czuć bólu, a tym samym nie przekroczyć progu drugiej połowy życia. A jednak znam tę procedurę. Zazwyczaj, jeśli nie koniecznie, polega ona na tym, że doświadczenie staje się bardziej ekstremalne, a nie słabnie.

Wchodzi się w ciemną noc lub w ciemny las. W związku z męską menopauzą nie ma zbyt wiele światła. Z tego właśnie powodu dzielę się tym rodzajem nie-zdarzenia za pośrednictwem tego pisma. Jeśli mogę pomóc mężczyznom, a tym samym ich małżonkom, w rozpoznaniu tej procedury, to w jakiś sposób rzucam światło na ciemność. Nie mam pojęcia, co takie dzielenie się będzie oznaczać. Obawiam się wyśmiania. Obawiam się, że nikt nigdy nie wróci do czytania tego, co piszę, bo pomyśli o mnie. A jednak będę nadal pisać o tej ciemnej nocy duszy, ponieważ mogę i ponieważ chcę w ten sposób przynieść uzdrowienie i światło.

Tabu?

To uzdrowienie nie jest przeznaczone tylko dla mnie, ale także dla innych, którzy w znacznie mniejszym stopniu potrafią mówić o swoich doświadczeniach. Żyłam w domu, w którym słowo depresja było tabu. Żyję w kulturze, w której słowo depresja jest tabu. Moja mama przez większość swojego życia miała poczucie przygnębienia i winy z powodu przygnębienia. Miała wszelkie powody, aby tak się czuć, ale nie chciała się tym dzielić. To sprawiało, że zbliżenie się do niej było prawie niemożliwe. Nauczyłem się zbliżać do niej, chorując i manipulując nią w jakiś sposób.

Jako dziecko miałem coś, co uważano za problemy z sercem. Nigdy nie miałem fizycznych problemów z sercem, ale wszystkie objawy wskazywały na to, że tak właśnie jest. Moim zamiarem jest przedstawienie doświadczenia depresji i jej związku z cyklem męskim, znanym jako andropauza, a nie tematu tabu, jakim jest. Mam przed tym ogromny opór, ale to nie powód, by tego nie robić. Pisząc na ten temat, nie muszę też tego robić. Chcę pisać o całym pięknie, mocy i elegancji, które są dostępne poza doświadczeniem dwoistości. Mimo to widzę wielu duchowych poszukiwaczy, którzy mówią o korzyściach płynących z osobistego zbawienia i transcendencji, a także mają nadzieję na takie korzyści, i którzy w dużej mierze są emocjonalnie nieszczęśliwi.

To, czego potrzebują, jak wielu poszukujących duchowości, to unikanie bolesnych uczuć. Męska menopauza może wbić potężny klin między parę, która od kilku lat była szczęśliwym małżeństwem. Mężczyzna jest przenoszony w ciemność i zmieniany przez proces, któremu będzie się opierał, a który w większości przypadków może go zrujnować. Kobiety, które są świadkami tej procedury, mówią, że chcą odzyskać mężczyznę, jakiego znały. Nie chcą potwora, którym się stał. Jeśli to nie zrujnuje, to w wielu przypadkach zniszczy związek. W tym czasie zobaczę, jak łatwo może się to zdarzyć w moim życiu. W pewnym stopniu mam więcej szczęścia.

Nie pozwoliłem, by ta sprawa się przeciągała, choć się przeciąga. Zwróciłem się o pomoc do kogoś spoza związku, kto jest w tych sprawach przeszkolony. Od czasu, gdy zaczęłam rozmawiać z radnym, sytuacja się pogorszyła. Jednak z doświadczenia wiem, że bardzo często robi się dwa kroki do przodu i jeden do tyłu. Czasami ludzie czują, że robią więcej kroków do tyłu, ponieważ procedura otwiera przed nimi kolejne bolesne spotkania. Nie zawsze jest to krok do tyłu, ale tak się wydaje. Czasami człowiek wchodzi głębiej w ciemność, zanim zobaczy nadchodzący świt. Wczoraj zrobiłem jeden krok do tyłu.

Wcześniej wypiłbym kolejnego drinka, a potem kilka następnych, co doprowadziłoby do jeszcze większego upicia się. Ta metoda unikania jest wcześniejsza. Dzisiaj pójdę na dłuższy spacer do świętej studni i obejdę ją dookoła. Ćwiczenia fizyczne są jedną z głównych metod łagodzenia objawów męskiej menopauzy i depresji. Postaram się, najlepiej jak potrafię, nie być odrzucającym. To mnie uwalnia i sprawia, że mój współmałżonek staje się defensywny. Pomagają proste wyrazy życzliwości. Cierpliwość bardzo pomaga obu stronom, ale nie jest usprawiedliwieniem dla ciągłego zaprzeczania lub unikania prawdziwego problemu. Zwrócę uwagę na to, co jest pozytywne. Chociaż mógłbym być w ciemnym lesie, moje życie fantazji jest więcej niż żywe. Wygląda na to, że jest zapowiedzią nadchodzących atrakcji.

Od dłuższego czasu przestałem pamiętać swoje sny. Wierzę, że była to odpowiedź na zaprzeczanie, przez które przechodziłem w danym momencie. Mam nadzieję, że teraz, po zakończeniu okresu zaprzeczania, sny powróciły. To jest właśnie biegunowość. To, co jest niechętnie widziane w umyśle świadomym, powoduje spustoszenie w nieświadomości. Teraz, gdy zaprzeczanie otworzyło inne możliwości, podświadomość ożyła. Jestem w stanie to zrobić od czasu, kiedy poświęciłem czas na honorowanie moich snów jako praktyki duchowej.

Tego dnia!

10 września 2011 r. obchodziliśmy Światowy Dzień Wiedzy o Depresji. W tym dniu zachęcano nas, abyśmy spróbowali uczynić z melancholii doświadczenie, któremu nie chcemy zaprzeczać. W naszym interesie leży, abyśmy nadal temu nie zaprzeczali, ponieważ jest to jeden z najczęstszych problemów medycznych w świecie zachodnim. Jeden dzień tego nie załatwi. Pomoże w tym świadomość objawów i różnic między kobietami i mężczyznami, a także wiedza na temat procedur postępowania. To właśnie uświadomienie sobie, jak zaczyna się ta metoda i jak może się rozwijać, jest początkiem drogi do zakończenia nie melancholii, ale cyklu, który może przerodzić się w chroniczną depresję. Krok pierwszy - i myślę, że jest to duży krok - polega na tym, aby mieć odwagę przyznać, że poczucie wstydu, które ukrywa depresję leżącą u jej podstaw, sprawia, że staje się ona chroniczna i trudniejsza do zmiany. Rozwiązaniem nie jest nauczenie się kłamać na temat uczucia litości i związanych z nim emocji złości, smutku, żalu i melancholii.

Wniosek

Rozwiązaniem nie musi być inny związek, ale pogłębienie tego, który już masz, co wynika z pogłębienia świadomości wielowymiarowego doświadczenia psychologicznego w tym świecie przeciwieństw. Dodatkowo pomocna jest wiedza o tym, jakie są naturalne cykle w kondycji ludzkiej. Jest to szczególnie ważne dla mężczyzn, ponieważ kobiety są o wiele bardziej świadome rowerów, ponieważ ich ciała są bardziej przywiązane do tych cykli. Po napisaniu tej strony, przejściu i obejściu świętej studni czuję się lepiej. Nie oznacza to, że depresja nie powróci i że nie będę czuł się rozdrażniony lub przygnębiony. To jest pewna procedura. Jestem w większym niebezpieczeństwie psychologicznym, jeśli unikam odczuwania uczuć, które się pojawiają. Jestem w większym niebezpieczeństwie, kiedy po prostu zaprzeczam ruchowi tego, co jest naturalnym cyklem życia. Cykl narodzin, śmierci i odrodzenia. Nie różnię się od wielu, ponieważ opieram się przemijającej części stworzenia. Różnię się w tym sensie, że jestem gotów przekroczyć próg, nawet jeśli robię to z krzykiem.