Honing is echt een zoet product dat door de ijverige honingbijen wordt gemaakt van de nectar van boeketten. Talrijke soorten honingbijen nemen deel aan de ontwikkeling van honing die later door de imkers wordt verzameld en tenslotte door de mens wordt geconsumeerd. De nectar die uit bloesems wordt verzameld, wordt door honingbijen in honing veranderd via een uniek proces dat regurgitatie wordt genoemd, en wordt daarna bewaard in de honingraten in de bijenkorf.

Bijenteelt

De procedures moedigen de overproductie ervan aan, zodat een enorme hoeveelheid honing kan worden gewonnen zonder de bijenkolonie te schaden. De honing verkrijgt zijn zoetheid uit de monosacharidesuikers, voornamelijk fructose en glucose, en heeft dezelfde relatieve zoetheid als de gekorrelde glucose. Het heeft aantrekkelijke chemische eigenschappen en is een uitstekende smaakstof.

De meeste microben groeien er niet in door de lage wateractiviteit van 0,6. Soms blijven endosporen van de bacterie Clostridium botulinum in honing zweven en zijn zo giftig voor het spijsverteringskanaal van zuigelingen, met de dood tot gevolg. Honing wordt sinds de oudheid door de mens als voedingsmiddel gebruikt en kan worden gebruikt als smaakmaker in verschillende voedingsmiddelen en in verschillende dranken. Bovendien verdient het een speciale investering religie en cultuur.

Pollen

Bovendien wordt hij gebruikt voor de behandeling van verschillende ziekten. De aanwezigheid van pollen en sporen in honing is bepalend voor de bloeiwijze. Het wordt echt geproduceerd door bijen als een manier om voedsel te verkrijgen. In de winter, maar ook in ongunstige omstandigheden, gebruiken bijen de opgeslagen honing om energie op te doen. In een gemiddelde bijenkorf is er een enkele vruchtbare koningin, vergezeld van een aantal darren en 20.000-40.000 werkbijen die de ziel van de kolonie vormen. De werkbijen zorgen voor het broed en verzamelen nectar uit bloesems, die ze omzetten in honing.

De nectar uit de bloesems wordt door de werkbij eerst in de krop bewaard en daarna opgebraakt in de honingraat. Tijdens de uitbraak kan er spijsverteringsafscheiding mee worden vermengd, zodat de honing bij aankomst in de bijenkorf van de hoogste kwaliteit is. De opgeslagen honing bevat een enorme hoeveelheid water, zodat het watergehalte materiaal wordt verminderd door stevige fanning van de vleugels door de werkbij. Het uitwaaieren stopt de gisting en verhoogt het glucosegehalte.

Nadat de honing in de honingraat is opgeslagen, wordt hij verzegeld met was die door de werkbij wordt afgescheiden. Het selecteren van honing kan een oude bezigheid zijn. In het historische Egypte werd het gebruikt in cakes, koekjes en sommige gerechten. Oude Egyptische en Midden-Oosten individuen verder gebruikt honing voor het balsemen van de levenlozen. In het Romeinse Rijk werd honing gebruikt om belastingen te dekken.

De factor levensstijl

Sommige mensen geloofden dat honing medische resultaten had. Honing werd gebruikt als zalf voor het genezen van huiduitslag, brandwonden en keelpijn. In het Hindoeïsme behoort het echt tot de vijf elixers van onsterfelijkheid. De Veda's vermelden verder het gebruik van honing bij de behandeling van ziekten. In de Joodse levensstijl is honing echt een symbool van het nieuwe seizoen, Rosh Hashana. Tijdens deze periode worden de appelschijfjes gewoonlijk in honing gedoopt en door de mensen ingenomen. Ze denken dat het nieuwe jaar ongetwijfeld gezegend en heerlijk zal zijn.

De Bijbel werpt ook licht op het gebruik van honing als voedsel, bijvoorbeeld Johannes de Doper, die in de wildernis verbleef en honing consumeerde. Honing wordt gebruikt bij het koken, bakken en in dranken, dus als zoetstof en smaakmaker. Het is een complexe combinatie van koolhydraten, suikers, voedingsvezels, eiwitten, water, vitamine B, calcium, magnesium, ijzer, fosfor, natrium en zink.

Houd rekening met

Het is echt hoofdzakelijk samengesteld uit fructose (38,9%) en glucose (31%) en lijkt op de synthetisch geproduceerde omgekeerde glucosestroop. De overige suikers zijn maltose, sacharose en andere complexe suikers. Bovendien bevat het kleine hoeveelheden anti-oxidanten zoals chrysine, pinobanksine, supplement C, catalase en pinocembrine.

De bloemsamenstelling heeft een grote invloed op het chemische stoffengehalte van honing. Als we de normale analyse van honing uitvoeren, vinden we fructose (38,2%), glucose (31,3%), sacharose (1,3%), maltose (7,1%), water (17,2%), betere suikers (1,2%), as (0,2%) samen met andere niet-geïdentificeerde stoffen (3,2%). De glycemische index varieert van 31-78, afhankelijk van alle honingsoorten.

De dichtheid van honing bedraagt slechts ongeveer 1,36 kg per liter. Honing wordt ingedeeld op basis van zijn bloemengehalte, verwerkings- en conserveringsstrategieën. Honing kan volgens de USDA-specificaties worden gesorteerd op kleur en optische dichtheid. Over het algemeen wordt honing geclassificeerd op basis van zijn bloemenbronnen en wordt hij onmiddellijk na het verzamelen ervan gemengd. De meerderheid van de commercieel toegankelijke honing is gemengd van karakter, wat aangeeft dat het een mengsel is van verschillende vormen van honing die beide verschillen in bloemenbronnen, kleur, dichtheid en geografische herkomst.

Poliflorale honing

Hij kan gekruide bloemenhoning worden genoemd omdat hij een complexe combinatie is van nectar van verschillende bloemen. De smaak, het aroma en de geur van honing veranderen van jaar tot kalenderjaar. Monoflorale honing wordt vervaardigd uit de nectar van een individuele bloemsoort. Verschillende monoflorale honing verschilt in smaak en aroma, afhankelijk van de nectarbronnen. Voor de creatie van monoflorale honing imkers zorgvuldig houden de bijenkasten in de buurt van de bloem bronnen die behoren tot een individuele variëteit.

Naast de nectar van bloesems nemen bijen ook de honingdauwafscheidingen van bladluizen in zich op. Honingdauwhoning is donker van kleur met een rijke geur van heerlijke vijgenjam, maar is niet zoet van smaak. Honing is over het algemeen verkrijgbaar in flessen in vloeibare vorm op de markten. Verschillende soorten honing zijn commercieel toegankelijk zoals gekristalliseerde honing, gepasteuriseerde honing, natuurlijke honing, gezeefde honing enz. afhankelijk van de verwerkingstechnieken.

Honing

Honing moet goed worden bewaard om te voorkomen dat de versheid en de kwaliteit ervan veranderen. Honing moet worden beschermd tegen oxidatie en temperatuurbederf. Honing mag niet worden bewaard in stalen vaten omdat de zuren in de honing leiden tot oxidatie van het vat. Een te hoge temperatuur leidt tot degradatie van vitaminen en mineralen. Kristallen kunnen ook worden gevormd in honing, maar het zal niet afschrikken de smaak en aroma, zodat de juiste temperatuur moet worden gebruikt voor het behoud. Honing wordt gesorteerd op basis van USDA-normen.

Waterartikelen, smaak, aroma en helderheid zijn belangrijke parameters die onder deze categorie vallen. Topkwaliteit kan worden geïdentificeerd aan de hand van geur, smaak en regelmatigheid. Honing wordt al sinds 2700 jaar gebruikt bij de genezing van verschillende ziekten. Daarnaast is het effectief in het doden van drug proof bio-films. Vanwege het bestaan van endosporen van clostridium botulinum mogen zuigelingen geen honing krijgen. Honing gemaakt van oleanders, schapenlaurieren leidt tot vergiftiging van de honing. Honing kan ook giftig worden als hij van giftige planten is gemaakt. De belangrijkste honingproducerende landen zijn meestal China, Argentinië, Turkije en de VS. Honing is echt een natuurlijk product gemaakt door bijen en is een uitstekende bron van verschillende essentiële elementen. Het is echt goed voor de gezondheid dus moet worden opgenomen in dieet plan.